Ubój na użytek własny

INFORMACJA POWIATOWEGO LEKARZA WETERYNARII W NOWYM TARGU

– UBÓJ NA UŻYTEK WŁASNY

Zgodnie z art. 17 ust. la ustawy z dnia 16 grudnia 2005r. o produktach pochodzenia zwierzęcego (tekst jednolity Dz. U. z 2022 r. poz. 1570 ze zm.) dopuszcza się ubój na terenie gospodarstwa bydła do dwunastego miesiąca życia, świń, owiec, kóz, drobiu, zajęczaków oraz zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych, a także pozyskiwania na własne potrzeby przez myśliwego mięsa zwierząt łownych.

W celu pozyskania mięsa na użytek własny w gospodarstwie można dokonywać uboju wyłącznie ww. gatunków zwierząt.

Nie można natomiast przeprowadzać w tym celu uboju bydła powyżej dwunastego miesiąca życia oraz koni niezależnie od wieku.

Ponadto mięso pozyskane w gospodarstwie może być wykorzystane tylko na własne potrzeby i nie może być przedmiotem sprzedaży. Ta sama zasada dotyczy pozyskanego przez myśliwego na własne potrzeby mięsa zwierząt łownych.

Tak jak miało to miejsce dotychczas, w celu produkcji mięsa na użytek własny uboju bydła do 1 roku życia, świń, owiec, kóz, drobiu, zajęczaków oraz zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych jelenie, daniele) będzie można dokonywać w gospodarstwie, w którym były one utrzymywane.

Niezależnie od powyższego, w celu pozyskania mięsa na własne potrzeby, rolnik może przekazać zwierzę do uboju w najbliższej rzeźni, która przeprowadza tzw. „uboje usługowe” .

Przepisy rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 października 2010 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa przeznaczonego na użytek własny określają w głównej mierze:

• wymagania dotyczące zdrowia zwierząt, z których pozyskuje się mięso,
• wymagania, jakie powinny być spełnione przy uboju na terenie gospodarstwa,
• wymagania dotyczące badania poubojowego mięsa, w tym mięsa pozyskanego w wyniku odstrzału zwierząt łownych oraz
• sposób znakowania mięsa.

O ZAMIARZE PRZEPROWADZENIA UBOJU ZWIERZĄT NA UŻYTEK WŁASNY W GOSPODARSTWIE, NALEŻY POINFORMOWAĆ POWIATOWEGO LEKARZA WETERYNARII Z CO NAJMNIEJ 48 GODZINNYM WYPRZEDZENIEM.

W przypadku bydła do 12 miesiąca życia cieląt, owiec i kóz w wieku powyżej 12 miesięcy lub które mają stały siekacz wyrżnięty z dziąsła informacja powinna być przekazana powiatowemu lekarzowi weterynarii w formie pisemnego powiadomienia, zgodnie z wzorem powiadomienia określonym w załączniku do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi zmieniającego rozporządzenie w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa przeznaczonego na użytek własny. (Dz.U. z 2022 r. poz. 1896)

Natomiast w przypadku uboju owiec i kóz, świń i zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych (jelenie, daniele) informacja o zamiarze przeprowadzenia uboju powinna zawierać wszystkie elementy, o których mowa w § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa przeznaczonego na użytek własny (Dz.U. z 2021 poz. 2059)

• imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres posiadacza zwierząt poddawanych ubojowi,
• imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres podmiotu prowadzącego gospodarstwo, w którym dokonany ma być ubój jeżeli nie jest on przeprowadzany w gospodarstwie posiadacza zwierząt,
• gatunek i liczbę zwierząt poddawanych ubojowi oraz
• numery identyfikacyjne tych zwierząt, jeśli podlegają one obowiązkowi oznakowania, a w przypadku uboju świń numer siedziby stada
• miejsce i termin uboju
• imię i nazwisko oraz adres osoby uprawnionej do przeprowadzenia uboju, inne informacje mające na celu ułatwienie kontaktu z informującym, w szczególności numer telefonu informującego lub jego e-mail
• datę urodzenia i liczbę stałych siekaczy wyrżniętych z dziąsła w przypadku uboju owiec i kóz
• wskazanie, że dotyczy uboju zwierząt o którym mowa w § 2 ust. 3

Ponadto informacja ta może zawierać zgłoszenie mięsa do badania poubojowego, przeprowadzanego na wniosek i na koszt posiadacza tego mięsa lub podmiotu prowadzącego gospodarstwo, w którym dokonano uboju.

Na stronie zamieszczamy przykładowy wzór powiadomienia o zamiarze uboju

W przypadku zamiaru przeprowadzenia uboju zwierzęcia na terenie gospodarstwa, w którym było utrzymywane obowiązek powiadamiania o ww. zamiarze spoczywa na jego posiadaczu. Natomiast w sytuacji gdy rolnik zadecyduje o oddaniu zwierzęcia do uboju w innym gospodarstwie obowiązek powiadomienia spoczywa na podmiocie prowadzącym to gospodarstwo.

Obowiązek powiadamiania o zamiarze przeprowadzenia uboju w celu pozyskania mięsa na własne potrzeby nie dotyczy natomiast dokonywanych w gospodarstwie ubojów drobiu i zajęczaków.

Mięso świń i nutrii poddawanych ubojowi na użytek własny oraz mięso odstrzelonych dzików podlegają dodatkowo OBOWIĄZKOWEMU badaniu na OBECNOŚĆ WŁOŚNI.

Natomiast pełne badanie poubojowe pozyskanego na własne potrzeby mięsa, przeprowadzane przez urzędowego lekarza weterynarii, tak jak miało to miejsce dotychczas, nie będzie obligatoryjne i będzie dokonywane wyłącznie na życzenie rolnika czy myśliwego.

SPOSÓB POBIERANIA PRÓBEK DO BADANIA MIĘSA NA OBECNOŚĆ WŁOŚNI ORAZ ZASADY DOSTARCZANIA PRÓBEK DO URZĘDOWEGO LEKARZA WETERYNARII

I. Sposób pobierania próbek mięsa

1. U świń domowych:

1. pobiera się kilka próbek mięsa, każda wielkości orzecha laskowego, z mięśni obu filarów przepony w przejściu do części ścięgnistej;
2. łączna masa pobranych próbek nie powinna być mniejsza niż 50 g

2. U dzików:

1) pobiera się sześć próbek mięsa, każda wielkości orzecha laskowego, po jednej próbce z:

1. mięśni każdego filaru przepony w przejściu do części ścięgnistej,
2. mięśni żuchwowych,
3. mięśni przedramienia,
4. mięśni międzyżebrowych,
5. mięśni języka;
6. jeżeli nie można pobrać próbek z niektórych mięśni określonych w pkt 1, wówczas pobiera się cztery próbki mięsa z mięśni, które są dostępne;
7. łączna masa pobranych próbek nie powinna być mniejsza niż 50 g.

3. U nutrii:

1. pobiera się dwie próbki mięsa, każda wielkości orzecha laskowego, z mięśni obu filarów przepony w przejściu do części ścięgnistej albo
2. pobiera się jedną próbkę mięsa wielkości dwóch orzechów laskowych z mięśnia jednego filaru przepony —w przypadku gdy drugi filar przepony jest niedostępny, albo 3) pobiera się dwie próbki mięsa każda wielkości orzecha laskowego z części żebrowej lub mostkowej przepony— w przypadku braku mięśni obu filarów przepony, albo 4) pobiera się dwie próbki mięsa, każda wielkości orzecha laskowego, z:

1. mięśni języka,
2. mięśni żuchwowych lub międzyżebrowych — w przypadku braku mięśni przepony.

II. Zasady dostarczania próbek do urzędowego lekarza weterynarii

1. Próbki powinny być dostarczone do urzędowego lekarza weterynarii:

1. niezwłocznie po dokonaniu uboju, nie później niż 24 godziny od terminu uboju zwierzęcia, z którego tuszy próbki zostały pobrane;
2. niezwłocznie po dokonaniu odstrzału, nie później niż 48 godzin od dokonania odstrzału.

2. Próbki powinny być przechowywane i transportowane w warunkach zapobiegających rozkładowi gnilnemu mięsa, przy czym próbki nie mogą być mrożone.
3. Dostarczający próbki powinien poinformować urzędowego lekarza weterynarii o:

1) wieku zwierzęcia;

2. miejscu pochodzenia zwierzęcia;
3. części zwierzęcia, z której zostały pobrane próbki do badania

W PRZYPADKU DOSTARCZENIA PRÓBEK DO POWIATOWEGO INSPEKTORATU WETERYNARII (BADANIE METODĄ WYTRAWIANIA) ŁĄCZNA MASA DOSTARCZONYCH PRÓBEK NIE MOŻE BYĆ MNIEJSZA NIŻ IOOG.

Jeśli natomiast rolnik lub myśliwy zadecyduje o zgłoszeniu mięsa pozyskiwanego na własne potrzeby do pełnego badania poubojowego, próbki do badania na obecność włośni są pobierane przez urzędowego lekarza weterynarii.

Rozporządzenie – ubój na użytek własny